Bugün ramazan bayramının ilk günü.
Bayramlaşmaya sabah kahvaltısı için Necla annemlerdeydik.
Keyifle kahvaltımızı yaptık, sonrasında apartmanlarının önündeki çardakta kahvelerimizi içtik.
Bu aşamada tabiki uzuuun bir telefon trafiği yaşandı. Uzakta olan büyükler olabildiğince arandı, hal hatır soruldu.
Canım anneannecimle de görüştüm. Onunla görüşmelerimizde hep bir tebessümle kapatırım telefonu, çünkü her seferinde ben istemsiz olarak "görüşürüz, bay bay"la bitiririm konuşmayı ve karşı taraftan da torununa uyum sağlamaya çalışan birinin edasıyla sevimli bir "bay bay" gelir :) hehe, bendeki bu "bay bay" da noluyorsa :)
Bayram tatili dolayısıyla da Ankara oldukça boşaldı. Herkes tatilde.
Bizse bu sene Savaşla Ankarayı bekliyoruz :)
Daha doğrusu kızımızı bekliyoruz :)
Evde zaman geçirmeyi, zamanı yavaşlatmayı seven birisi olarak pek de şikayetçi değilim bu durumdan aslında.
Zaten bugünlerde eskiye göre baya ağırlaştım. Yürürken zorlandığımı hissediyorum. Biraz da dizkapaklarım ağrıyor, o da hareketlerimi yavaşlatıyor gibi.
Yani önümüzdeki günler bolca karı-koca evde keyif yapmayla geçecek gibi. Kafamıza estiğinde de dışarı çıkıp arada gezer, sinemaya falan gider, çayır-çimen otururuz bir yerlerde.
Yani planımız, plansızlık. En sevdiğimden :)
Herkese iyi bayramlar :)
Herkese iyi bayramlar
YanıtlaSil