Başlangıç... :)

Bir şeye başlamak hep zor gelir insana. Üzerinde çok düşünürsün ve bu yüzden bir türlü adım atamazsın. Daha başlamadan sonunu düşünürsün. Hiçbir son da tam olmuş gibi gelmez. Bir spor dalıyla uğraşacaksan illaki ileride küçük çaplı da olsa bir turnuva kazanmalısın, bir enstrüman çalacaksan bir konsere katılmalısın veya en basitinden yürüyüşe başlayacaksan her gün günde en az 1 saat yürümelisin gibi hissedersim Bu da fark etmeden de olsa durdurur insanı, planını ertelettirir insana. O yüzden iyisi mi düşenmeyi bırakıp sadece bir adım atmaktır. Devamı nasılsa gelecektir. Öyle ya da böyle...Gelmese de olmaz mı? Bence olur...Hiçbir şey zorlama olmamalı bu hayatta. Zorlama kalıplar için fazla zamanımız yok bence. Önemli olan keyif almak hayattan, o an her ne yapıyorsan.

İşte bu an da benim için düşünmeyi bıraktığım bir an, sadece keyif almaya baktığım. Tıpkı içinde bulunduğum dönemin tamamı gibi. Bebeğimi beklerken onun için bir günlük tutmaya karar verdim, yazmaya da başladım aslında. Ama devamını bir türlü getiremedim kalem-kağıtla. Teknolojiye en uzak olanlarımız bile - ki ben fazla anlamam - aslında ne kadar da içiçeyiz onunla. Çok da kötü bir şey değil bu bence. Bu sayede binlerce kilometre uzaktaki anneme ve babama ulaşma imkanım bile varken benden teknolojiyi kötülemem beklenemez herhalde.

Uzun lafın kısası, bu blog bebeğini bekleyen bir anne adayının hikayesi. Sadece hamilelikle ilgili değil ama. Günlük hayatta yaptıklarımla ilgili aslında. Beni beklerken annem napmış diye merak ederse bebeğim dönüp baksın diye kendi çapında bir anı bloğu. Bu başlangıcı yaptığım yer de Viyana'da bir otel odası!  Gün boyu katılınan dersler ve sonrasında yapılan kısa bir şehir turundan sonra eşimle otel odasına kendimizi atıp biraz keyif yapalım derken kendimi bloğuma bir giriş yazarken buldum! Resimdeki melek ise evimden, bana uğur getirmesi ve yaptığım bu başlangıcın devamının gelmesi dileğiyle.. :)