İşten geldim. Biraz dinlenip akşam yemeği faslına başlayacağım. Yine Savaş'ı bekleyebildiğim günler geldi sanırım. İlk üç ay garip bir mide kazınması hissettiğimden Savaş gelmeden kesin yemiş oluyordum. Beklemek hoşuma gidiyor ama, günde birlikte en azından bir öğün yiyebilmek gerekli diye düşünüyorum. Aslında Savaş'ı beklerken yemek yapabilmem için fazlaca da zamanım oluyor, o açıdan şanslıyım. Savaş gelene kadar kuru biber-patlıcan dolması yapabilmişliğim bile var! Bugünse dünkü alışverişte aldığım enginarı yapacağım- yanına da Necla annemden gelen etli nohut yemeği :) Normalde sebzeyi ve balığı çok seven bir insan olmama rağmen bu süreçte bunları o kadar da iştahla yediğimi söyleyemeyeceğim. Galiba son 3 aydır yediğim ilk enginar olacak! Neyse ama, yavaş yavaş eski günlere döndüğümü hissediyorum, mutluyum :)
Randevumuz yarın akşam, yani kaldı son bir gün! Bugün de ortaokuldan çok yakın bir arkadaşım bebeğinin cinsiyetini öğrendi, kızmış :) Amerika'da olduğu için bütün kızlar (7 kişilik bir kız grubuyuz) whatsapp'tan takip ettik gelişmeleri adım adım! Çok keyifliydi. Sağlıkla bebeğini kucağına aldığı günleri görsün inşallah.
Sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder