Bugün, anne-babası veli toplantısındayken bıdık yeğenlerime bir saat dadılık yaptıktan sonra bahçede pazar keyfi yaptık.
Selocuum bizi bahçesinde ağırladı, çeşit çeşit yemeklerle besledi.
Kızımızı ilk gören doktor arkadaşımız Şule uzun bir nöbet gecesinin ertesinde en enejik haliyle yanımızdaydı- doktorlara hayranlık duymamak elde değil.
Hava bugün düne göre kötüydü, biraz rüzgarlıydı.
Ama olsun, çözüm omuza alınan battaniyelerdi.
Kimsenin içeri girmeye niyeti yoktu.
Açık hava ve yapılan güzel muhabbetler pek keyifliydi.
Bir ara muhabbetlerimizin ve geyiklerimizin odağında nereden geldiği belli olmayan resimdeki sevimli "korsan kedicik" vardı. Bütün gün yanımızdan hiç ayrılmadı, türlü türlü sevme çabamıza (ya da eziyet mi desek :)) sessizce boyun eğdi. Gerçi ben hem kedilerin ne zaman ne yapacağını pek kestiremediğimden, hem de toksoplazma zımbırtısı yüzünden sadece uzaktan keyifle izlemekle yetindim.
Bir haftasonu da böylece sona erdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder